Document Type : Original Article
Author
Uluslararası el-Mustafa Üniversitesi, Felsefe Anabilim Dalı
Abstract
Keywords
Article Title [Persian]
Author [Persian]
ملاصدرا با توجه به موضوع ماهیت و واقعیت نفس، به وجود انسان و ماهیت روح می پردازد. او معتقد است که حقیقت روح در یک روند مستمر تغییر و تحول است و از طریق تحقق استعدادهای نهفته در خلقت انسان و تحقق استعدادهای نهفته تکمیل می شود.
ملاصدرا معتقد است که رابطه روح و جسم انسان از دو عنصر اساسی جسم و روح تشکیل شده است و این دو با هم مرتبط هستند. بیان می کند که بدن بازتاب مادی روح و روح منبع حیات بدن است. او برخلاف دیدگاه های پیشین از این تز دفاع می کند که بدن حامل روح نیست، بلکه برعکس، روح است که حامل بدن است. قوای جسمانی انسان، ابزارهایی هستند که او می تواند برای درک توانایی های روحی خود از آن استفاده کند. این نیروها نقش مهمی در توسعه بالقوه انسان دارند. علاوه بر این، نفس با حرکت ذات از مرتبه هیولانی حرکت کرد و از حالت جسمانی به مرتبه کمال معنویت انسان رسید.
ملاصدرا، مراتب نفس را روح بخاری، روح نباتی، روح حیوانی و روح انسانی تعیین می کند. از نظر همسانی با طبیعت و موجودات خارجی، نفس را در سه مرتبه بیان می کند: نفس طبیعی، عاطفی و عقلانی. این سطوح با رشد بالقوه انسان مطابقت دارد و نشان دهنده مراحل مختلف سفر تکاملی انسان است.
ملاصدرا کمال نفس را در تراکم وجود و قوه ادراک می داند. از نظر هستی شناسی، روح این توانایی را دارد که به همه مراتب وجودی ممکن برسد. بر این اساس بیان می کند که وقتی روح به بالاترین مرتبه خود رسید، این همان کمال انسان است. این درجات، بیانگر بالاترین سطوح در رشد بالقوه انسان بوده و برای تحقق کامل وجود انسان ضروری هستند. او نفس را بسته به تراکم وجودی و قوه ادراک تفسیر می کند. روح از نظر وجودی توانایی رسیدن به تمام مراتب ممکن وجود را دارد.
در آخرت انسان های طبیعی (نفس نباتی و حیوانی) به تعبیر قرآن، از اصحاب «شمال» خواهند بود، انسان نفسانی در زمره اصحاب «یمین» و کسی که در مرتبه عقلانی قدم نهاده است، در میان اصحاب «سابقون» خواهد بود.
Keywords [Persian]