Document Type : Original Article
Author
Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi İlahiyat Fakültesi, Temel İslam Bilimleri Bölümü, Tefsir Anabilim Dalı Öğretim Üyesi.
Abstract
Keywords
Article Title [Persian]
Author [Persian]
امر اجتماعی یعنی چیزی که به جامعه مربوط می شود. خداوند انسان را فطرتاً موجودی اجتماعی آفریده است. برخی می گویند که واژه انسان از مصدر « الأنس» به معنای اُنس گرفتن و سازگاری گرفته شده است. بر این اساس می توان گفت که انسان موجودی اجتماعی است و زمانی که در کنار همنوعان خود باشد قوام خود را می یابد. در واقع، به ندرت موجود دیگری در جهان هستی وجود دارد که شبکه ای چند بعدی از جامعه و روابط را مانند انسان ها ایجاد کند. شاید بتوان گفت تداوم این امر در طول تاریخ به دلیل ساختار فطری انسان برای برقراری روابط اجتماعی است. زیرا طبیعتاً همانگونه که هر انسانی به تنهایی نمی تواند نیازهای خود را برآورده کند، از نظر روانی نیز نیازمند همنوعی است که در غم ها و شادی هایش با او شریک باشد. این قبیل عوامل بیولوژیکی و روانی انسان را وادار به ایجاد یک جامعه اجتماعی کرده است.
از سوی دیگر واژه عدالت در اصل به معنای رعایت تعادل، رفتار یکسان و رعایت حق در رفتارها و قضاوت است.
کائنات کتاب الهی است، باید از آن عبرت گرفت. وقتی به جهان هستی نگاه می کنیم، می بینیم که همه موجودات بر روی یک شبکه تعادل و رابطه ظریف خلق شده اند. و این واقعیت ایجاب می کند که فردی که با هستی سازگاری دارد با دیگر اعضای جامعه رابطه ای متعادل داشته باشد.
همانطور که قرآن به زندگی اجتماعی اهمیت می دهد، حضرت پیامبر نیز با حساسیت تمام رابطه خود را با جامعه به ایده آل ترین شکل حفظ می کرد. از اینجا می توانیم متوجه حساسیت قرآن در خصوص عدم تبعیض بین مردم و لزوم برخورد یکسان با آنها بشویم.
در این مقاله سعی می کنیم اهمیتی را که قرآن برای زندگی اجتماعی قائل است، بیان کنیم.
Keywords [Persian]